جرثقیل نوعی ماشین است که عموماً مجهز به طناب بالابر ، طناب سیمی یا زنجیر و قرقره است که می تواند هم برای بلند کردن و پایین آوردن مصالح و هم برای حرکت افقی آنها مورد استفاده قرار گیرد. عمدتا برای بلند کردن اجسام سنگین و حمل آنها به نقاط دیگر استفاده می شود. این دستگاه از یک یا چند ماشین ساده برای ایجاد مزیت مکانیکی و در نتیجه جابجایی بارها فراتر از توانایی عادی انسان استفاده می کند. جرثقیل ها معمولاً در صنعت حمل و نقل برای بارگیری و تخلیه بار ، در صنعت ساختمان برای جابجایی مواد و در صنعت تولید برای مونتاژ تجهیزات سنگین استفاده می شوند.
تاور کرین (جرثقیل برجی) یک شکل مدرن از جرثقیل تعادل است که از قطعات اصلی مشابه تشکیل شده است و در دال بتنی به زمین ثابت شده(و گاهی اوقات به طرف سازه متصل میشود )، تاور کرین (جرثقیل برجی) اغلب بهترین ترکیب از ارتفاع و ظرفیت بلند کردن را دارد و در ساخت و ساز ساختمان های بلند استفاده می شود. پس از اتصال پایه به دکل می توان به تاور کرین (جرثقیل برجی) ارتفاع داد.علاوه بر این دکل به واحد گردان (دنده و موتور) اجازه می دهد تا جرثقیل بچرخد. در بالای واحد گردان سه بخش اصلی وجود دارد: بازوی افقی بلند (بازوی کار یا فلش) بازوی افقی کوتاه (بازوی تعادل یا کنفلش) و کابین اپراتور.
بازوی فلش قسمتی از تاور کرین (جرثقیل برجی) است که بار را حمل می کند.بازوی کنفلش حامل وزنه تعادل است،معمولا از بلوک های بتونی تشکیل شده و نیروی حاصل از بار را به مرکز جرثقیل منتقل می کند.